16 yaşında girdiği sigorta bölümüne 26’sında veda eden, toplumsal medya fenomenliği için “Çok para kazanmıyorum fakat az da kazanmıyorum” diyen, şimdilerde hamilelik heyecanı yaşayan Ümran Avcu, hakkında tüm merak edilenleri anlattı. İşte Avcu’nun, Milliyet.com.tr’ye verdiği röportaj…
Ümran Avcu kimdir? Senin şimdi görüntülerini izlememiş biri ‘bu kız kim?’ diye sorduğunda senden nasıl bahsetmemiz lazım?
Kedi sever bir mizahşör. Tüm hayvanları seviyorum lakin kediler kırmızı çizgimdir.
“İÇERİK BULAMAZSAM ANNEMLERE GİDİYORUM”
Mesela abla-kardeş görüntülerindeki diyaloglarda, çocukluğumda ablamla yaşadığım şeyleri birebir görüyorum. Bu kadar şeyi yaşayıp gözlemledin mi, yoksa -mış üzere yapıp, içerik mi üretiyorsun?
Biz beş kız kardeşiz. Tüm içerikler de aslında buradan geliyor. Bazen haftalık planlama yaparken içerik bulamayınca annemlere gidiyorum orada kesinlikle skeç buluyorum. Çok gözlemciyim. Çok ince noktalara dikkat ederim ve aklımda fiyatım. Mesela bir ortamda espri yaparken kimsenin dikkat etmediği en ince noktayı bulur oradan güldürürüm herkesi.
Muhakkak başlıklar altında planlı biçimde mi içerik üretiyorsun? Yoksa o an bir yerde bir şey duyup ‘ah artık bundan şöyle bir şey çıkartırım’ deyip paylaşıyor musun?
Bazen planlama yapıyorum, bazen de o gün ‘Aa bak bu çok âlâ olur’ diye bir görüntü fikri bulduğumda çabucak çekiyorum. Bir gün evdeyken kargom gelmişti, balkondan kuryeye ‘evdeyim’ diye bağırırken bir yeni ileti; ‘Geldik, konutta yoktunuz.’ O gün akşam bunu çekmiştim.
“ÇEKTİĞİM GÖRÜNTÜLER YÜZÜNDEN ABLAMLAR ALINIYOR”
Sence en çok sevilen içeriklerin hangisi? Benim favorilerim ‘müşteri hizmetleri’ serisi.
‘Abla-kardeş’. Zira aynılarını yaşıyorum ve bunları ablamların izlemesi hoşuma gidiyor. Bir de bazen alınıyorlar, ‘Sen burada beni mi çektin? Burada benden mi bahsediyorsun?’ diye. Halbuki birini çektim lakin hangisiydi ben nereden bileyim. Üçü de tıpkı. Üç ablam, bir kardeşim var bu ortada.
Tüm çekimi, senaryoyu, kurguyu, montajı sen mi yapıyorsun?Evet yalnızca tripotum var. Kuruyorum, yazıyorum, çiziyorum, oynuyorum. En az iki saatimi alıyor. Ancak herkes beğeniyor ya bütün yorgunluğum geçiyor.
“SOSYAL MEDYAYA BİRİNCİ KARDEŞİM BAŞLAMIŞTI”
Evvel TikTok’ta, sonra Instagram’da patladın. Birinci ne vakit bir içeriğin dikkat çekti de bu iş buralara kadar geldi?
Aslında benden evvel kardeşim başlamıştı toplumsal medyaya. Kendi çapında görüntüler çekiyordu, anneme latifeler yapıyordu. Çok da sevildiler. Ben de mizah dışında, eğlenmek için öylesine görüntüler çekiyordum. Kare yüz içeriğini birinden gördüm, kendisinden müsaade aldım. Devamında kendi içeriklerimi oluşturmaya başladım.
“TERFİ ALACAĞIMI SANARKEN İŞTEN AYRILMAM İSTENDİ”
Daha evvel kurumsal bir firmada çalışıyormuşsun. Ne iş yapıyordun ve ne kadar mühlet çalıştın?
Yedi yaşımda üçüncü sınıfa gidiyordum; o vakit Malatya’da köyde yaşıyorduk, okuma ve yazmayı erken öğrendiğim için köy okuluna erken almışlardı. Bu sebeple yaşıtlarıma nazaran okul hayatım iki adım öndeydi. Evvel bankacılık ve sigortacılık ön lisans bitirdim, akabinde kamu idaresini tamamladım. Şu anda da uzaktan eğitim ile bilgisayar programcılığı okuyorum. Sigorta dalına 16 yaşımda girdim, 26’da istifa ettim. 10 yıl kadar sürdü lakin bana sorarsanız bir ömürdü. Çok zorluk çektim. İnsanın gerisinde kimsesi olmayınca eziyeti bitmiyor.
Neden ayrıldın pekala, fenomenlikten kazandıktan sonra aldığın maaş az mı geldi?
Son çalıştığım şirkette iş yüküm çok fazlaydı. Sabah 4-5’lere kadar çalışır, üç saat uyuyup 9’da tekrar mesaiye başlardım. Üzerimde üç kişinin iş yükü vardı ve ben üstesinden geldikçe daha çok yükleniyorlardı. Tiktok’ta bu görüntülerim izlenmeye başlayınca, toplumsal medyaya da vakit ayırmaya başlamıştım ve bundan sonra olaylar içinden çıkılamaz bir hal almıştı.
Tam olarak nerede patlak verdi?
Üç gün yıllık müsaade kullanmak istedim. Kendi müdürüm süper bir insandı, o da Malatyalıydı. Beni anlıyordu. Bu sebeple müsaademi onayladı. Müsaademin ikinci gününde şirketin genel müdürü beni aradı ve şirkete çağırdı. Ben de terfi verecekler sanıyorum! Kemal Sunal’ın sineması geliyor aklıma; herkes gerekli/gereksiz terfi aldı üç sene boyunca, ben daima ‘abi ben, pekala ben’ diye yöneticilerime sıkıntı yanıyordum. Kime sorarsanız sorun, meczup üzere çalışırdım. İnsan kendi işinde o denli çalışmaz.
Genel müdürün ne dedi?
Bana toplumsal medya hesaplarımı fark ettiğini, bu türlü bir işçisi burada tutamayacağını iletti ve mutabakatlı olarak ayrılmamı istedi. Canıma minnet! İkiletmedim, evrakları imzaladım ve istifa ettim.
Fenomen olduğun için kovuldun yani!
‘Kimse beni kovmadı, ben istifa ettim’ dermişim. O kadar çok hakkım yendi ki orada, resmen Allah’ım bana ‘Yürü ya kulum’ dedi. Yalnızca şuna üzüldüm; evet artık benim bu şirketten kazandığım maaşa gereksinimim yoktu, hiç kazanmasam bile eşim arkamdaydı. Ya gereksinimi olan birine bunu yapsalardı? Kredi borcu olabilirdi, okuyan çocukları olabilirdi. Vebale bakın!
“KANATLARIM OLSAYDI O AN UÇARDIM”
Geçtiğimiz haftalarda ‘yılın toplumsal medya fenomeni’ olarak birinci mükafatını aldın. Nasıl hissettiriyor kısa bir vakitte hayatındaki bu kadar değişim?
Hayatımın hiçbir periyodunda makus bir insan olmadım. Daima yardımseverdim, biri bana kötülük yaptığında empati kurardım ve yanılgıyı kendimde arardım. Aslında hayatımda bunların olacağını daima hissettim, zira ben yeterli biriydim ve beni hoşluklar bekliyordu. Ödül aldığımı duyunca inanılmaz sevindim, 10 yıllık çalışma hayatımda ardımda kimse olmadığı için bir kere bile ödüllendirilmemiştim. Halbuki gerisi dolu olanlar hak etmedikleri halde çifter çifter ödüllendirilirdi. Hayatımda birinci kez bu anı yaşıyordum. Anlatamam sevincimi. Kanatlarım olsaydı o an uçardım.
“ANNEMİ SARAYLARDA YAŞATACAĞIM”
Çalıştığın şirketlerde yoluna taş koymaya çalışanlar, gerinden iş çevirenler oldu mu?
Özel kesimin dedikodusu bitmez. Bir kez herkesin masa masa konuştuğu dedikodu yüzünden ihtar almıştım ve dedikoduyu da ihtar alırken öğrenmiştim (gülüyor). Haberim bile yoktu, satmışlardı beni. Her vakit taş koyanlar oldu; koltuk sevdalısı yöneticiler, tıpkı masada yemek yediğin çalışma arkadaşların… Kitap yazmam lazım içime sığmıyor yapılan haksızlıklar. Ben buralara çok güç geldim, annem tek başına büyüttü bizi. Babam maalesef bipolar, daima antidepresan kullanıyor ve uyuyor. Askerde kaza geçirdikten sonra teşhis konmuş. Hiç çalışmadı ömründe. Annem, bayan üzere bayandı. Babama da bize de sahip çıktı. Bu hayattaki azmim de her vakit annem için! Onu saraylarda yaşatacağım.
“FAZLA PARADAN KORKUYORUM”
‘Ümran ne kadar kazanıyorsun?’ diye sormayacağım fakat ‘Çok kazanıyor musun?’ diye soracağım sana. Ya da kazanmaya başladın mı?
Kendimi bildim bileli çalıştığım için hayatımın her devri para kazanıyordum. Ortaokul dönemimde her yaz annemin yanında dokumacılıkta çalışırdım. Lise vaktimde beş gün okula gidip, hafta sonları Taksim’deki restoranlarda karşılama hostesliği yapardım. Hatta son yılımda iki gün okula, üç gün staja, tekrar hafta sonları Taksim’de çalışmaya giderdim. Yalnızca şunu söylemek istiyorum; birinci kez toplumsal medyada emeklerimin karşılığını almaya başladım. Çok kazanmıyorum lakin az da kazanmıyorum. Evvelden çalışırken 10 kazanırdım 5’ini dağıtırdım; muhtaçlığı olan insanlara, sokak hayvanlarına. Hiç değişmedim, hatta fazla elimden çıkarıyorum. Zira fazla para beni ürkütüyor; içinde bir yetimin, bir öksüzün yahut bir saf hayvanın hakkı vardır her vakit. Ziyadesiyle vermek gerek.
“POPÜLERLEŞİNCE ETRAFIMDAKİ BEŞERLER BİR ANDA BENİ DAHA ÇOK SEVMEYE BAŞLADI”
Tanınmaya başladığın vakit değişen ne oldu? Yani senle fotoğraf çekilmek isteyen beşerler var artık hayatında. Ruh halin tıpkı kalmış olamaz değil mi?
Pek değişmedim sanırım. Sevenlerim beni gördüklerinde onlardan evvel ben sarılıyorum. Müspet güce inanıyorum ve yanlarıma gelmeleri beni çok memnun ediyor. Değişen şeyler oldu elbette. Etrafımdaki beşerler değişti mesela, bir anda beni daha çok sevmeye başladılar.
“TELEVİZYONDA OLMAYI ÇOK İSTİYORUM”
Sence toplumsal medyada bu işlerin ömrü uzun olacak mı, kendi işini kurmak istemez misin?
Kendi işimi kurmak istiyorum elbette. Aslında televizyonda olmayı çok istiyorum, bu olmazsa da kendi işimi kurmaya yöneleceğim. Uzun vadeli bir iş planı hazırlamak istiyorum, bugün ekmeğini yiyip yarın kapatacağım bir yer değil. Lakin biraz daha kazanmam lazım. Daha çok bayanlarımız için istihdam sağlamak istiyorum. Devamında işlerim uygun giderse de engelli sokak canları için bakımevleri kurmak istiyorum. Kısmet.
“BUNDAN SONRA ÜÇ KİŞİYİZ”
Hoş bir süreçtesin. Gebesin ve bugün burada yakınlarınla ve toplumsal medyadan takipçilerinle bebeğinin cinsiyetinin erkek olduğunu birinci kere paylaştın. Öncelikle sağlıklı bir süreç olmasını dilerim. Gebe olduğunu öğrendiğin birinci an nasıl hissettin, birinci kime söyledin?
Eşim konuttan çalışıyor. Testi önüne koydum, ‘bundan sonra üç kişiyiz’ dedim. Çok sevindik. Esasen planlı bir gebelikti, bekliyorduk yani. Eşimden sonra annemi aradım zira annem ‘bu sene de çocuk yapmasaydın hakkını helal etmeyeceğim’ diyordu. Malum toplum baskısından bunalmıştı o da.
“EŞİMİN NE EŞİ VAR, NE BENZERİ”
Eşin Gökhan ile ne vakit tanıştınız?
2015 yılında tanıştık. Tıpkı sigorta şirketinde çalışıyorduk. ‘Sana kahve ısmarlayayım’ dediğimde tuzlu Türk kahvesi ikram etmiştim, niyetimi anlamış demek ki (gülüyor). Eşi de yok, gibisi de. Kaliteli bir adam. Düzgün ki karşılaşmışız. Sırtımı o denli bir yaslamışım ki bu dağa; yansa da, yıkılsa da benim burnum dahi kanamaz.
Doğum yaptıktan sonra oğlunla da içerik üretir misin?
Gebe olduğumu anlayınca ‘içeriklere devam edemem’ diye düşündüm lakin hala ediyorum. Doğduğunda da akıllı bir bebek olursa devam ederim lakin gecemi gündüzüme katarsa biraz sıkıntı.
“HİÇBİRİ BİR MALATYA ETMEDİ”
Bayram tatilinde nereye gideceğini sormuştu takipçilerin. Sen de ‘ben o denli Çeşme, Bodrum falan sevmiyorum. Malatya’ya gideceğim, orada vakit geçirmeyi seviyorum’ demiştin. Herkes kafayı bu kadar tanınan yerlerle kırmışken, seni bu kadar Malatya’ya bağlayan neydi?
Çok Malatyalılık (gülüyor). Annem her yaz köye gidip grup biçiyor, inek de besliyor. Biz gidip yemeyince de içi rahat etmiyor. O yüzden memleketime gitmek istiyorum her yaz. Çeşme’ye de, Bodrum’a da gittiğim oldu lakin hiçbiri bir Malatya etmedi.
